پرطرفدارترین نمایش‌های ۱۴۰۲/ از «هفت‌خوان اسفندیار» تا «هیدن»
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۳۷۵۵۵
سال گذشته نمایش‌های تئاتری بسیاری به روی صحنه تئاتر رفتند که هفت خان اسفندیار، تهران پاریس تهران، بنگاه تئاترال، کابوس‌های شازده اجباری، دشمن خدا، گناه مشترک و هیدن جزء شناخته شده ترین نمایش‌های سال گذشته بودند. این آثار به دلایل متنوع همچون پرداختن به مفاخر، حضور بازیگران مطرح، مخاطب زیاد و موفقیت در جشنواره تئاتر فجر نگاه‌ها را به سمت خودشان جلب کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نمایش موزیکال هفت خان اسفندیار
نمایش موزیکال هفت خان اسفندیار به تهیه کنندگی و کارگردانی حسین پارسائی اشاره کرد که با اقتباس از داستان مشهور فردوسی آماده شد و در تالار وحدت روی صحنه رفت. امین زندگانی، بانیپال شومون، فریبا کوثری، امیررضا دلاوری، امیرکاوه آهنین‌جان، اصغر پیران، محسن حسینی، رضا راد، ندا سیاس، مونا صوفی، نیکا افکاری و سایه پارسایی بازیگران نمایش موزیکال «هفت‌خان اسفندیار» را تشکیل می‌دهند.
هفت‌خان اسفندیار دست روی یکی از شاهکار‌های ادبیات فارسی گذاشته است. این نمایش، اولین محصول سازمان اوج در عرصه تئاتر صحنه‌ای است. ابن نمایش یکی از داستان‌های مشهور شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است که حکایت سفر پرماجرای اسفندیار رویین‌تن به قصد رهاندن خواهرانش همای و به‌آفرید از چنگ تورانیان را روایت می‌کند.
نمایش «تهران پاریس تهران»
نمایش «تهران پاریس تهران» با فروش بیش از ۷ میلیارد تومان پرفروش‌ترین تئاتر ایران در سال ۱۴۰۲ شد. این نمایش به کارگردانی سعید دشتی و تهیه کنندگی سید سام بهشتی از آبان تا اسفند در تماشاخانه ملک به روی صحنه رفت.در این نمایش سینا ساعی، آیدا ماهیانی و فرزین محدث ایفای نقش کرده‌اند. همچنین سید عماد عامری مجری طرح، مهبد عبقری مدیر پروژه و محمد کلاهدوزان مدیر اجرایی این نمایش هستند.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: سارا دختری جوان، پس از مرگ پدرش برای انتقام از عوامل قتل او، نقشه‌اش را شروع کرده و به پاریس رفته و پس از بازگشت به ایران وارد قصه‌ای پیچیده می‌شود.
نمایش «کلنل»
کنسرت نمایش کُلنل به کارگردانی امیر بشیری و تهیه‌کنندگی امین اشرفی از ساعت ۱۸ روز سه‌شنبه- ۲۵ مهر در تالار وحدت روی صحنه رفت. این اثر در زمانی حدودا دو ساعته بخشی از تاریخ ایران را ورق می‌زند و مخاطب را با زوایای پنهان زندگی یک مصلح اجتماعی و سیاسی آشنا می‌کند. همچنین این کنسرت نمایش روایتی از زندگی و زمانه محمدتقی خان پسیان و عاشقانه‌ای گمشده در تاریخ معاصر ایران است.
محمد معتمدی خواننده شناخته شده موسیقی ایران در نقش عارف قزوینی، کاظم سیاحی در نقش کُلنل محمدتقی پسیان، نازنین بیاتی در نقش‌های ایرنه و آموزگار، رحیم نوروزی در نقش‌های افسر آلمانی، پریداکس و ژنرال گلروپ و سیامک صفری در نقش‌های قوام‌السلطنه و ملک‌الشعرای بهار، به ایفای نقش می‌پردازند.
نمایش «رستاخیز عشق»
نمایش موسیقایی «رستاخیز عشق» با صدای کوروش ایرانمهر به نویسندگی محمد رحمانیان و کارگردانی حسین مسافر آستانه و به تهیه کنندگی جلیل اکبری صحت در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا شد. این نمایش نگاهیست به مقطع خاصی از زنگی مولانا. ازدوران کودکی تا عاشقی تا کمال و مرگ وسپس رستاخیز.
رستاخیر عشق به شکل بدون کلام و مبتنی بر فرم و فیزیکال همراه با موسیقی و در چند پرده، به روایت داستان زندگی یکی از شاعران و عارفان ایرانی «مولانا» می‌پردازد. هنرمند تصنیف‌خوان، اشعار مولانا را خوانده و هر پرده را جان دیگری می‌دهد. بخشی از موسیقی به صورت زنده به همراه خواننده و توسط گروه دف و تنبک نواخته می‌شود و گروه فرم با طراحی لباس متناسب، بخش‌های نمایش را اجرا می‌کنند.
مایش«گناه مشترک»
در نمایش گناه مشترک که هر کدام از شخصیت‌هایش بر مبنای یکی از کهن الگو‌های یونگ طراحی و نوشته شده‌اند، بازیگران شناخته‌شده‌ای حضور داشتند. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: پنج زن ناگهان به هوش می‌آیند و خود را در اتاقی بتونی و سفید می‌یابند. اتاقی که نه در دارد، نه پنجره و نه هیچ ورودی و خروجی قابل تصور دیگری. آنها که شوکه شده اند و هیچ آشنایی با یکدیگر ندارند در ابتدا به نزاع با یکدیگر می‌پردازند و پس از آن سعی می‌کنند از طریق بررسی منطقی اوضاع دلیل زندانی شدن خود در این فضای عجیب را بفهمند.
گناه مشترک با تهیه‌کنندگی فرانک یوسفی و طراحی، نویسندگی و کارگردانی ماهیار چرمچی از ۲۴ آذر ساعت ۲۰ در سالن شماره یک پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه رفت. ماهیار چرمچی، نقاش، شاعر و کارگردان سینمای کوتاه است. تمام آثار این هنرمند چه در حوزه تصویر و چه در حوزه تجسمی بن‌مایه‌های اسطوره، فلسفه و روانشناسی دارند. نسیم ادبی، نگین خامسی، الهام شعبانی، نیکی مظفری و پانتهآ مهدی نیا بازیگران این نمایش هستند.
نمایش «بنگاه تئاترال»
«بنگاه تئاترال» نمایش‌نامه‌ای به قلم علی نصیریان است که به کارگردانی هادی مرزبان و بازیِ مجید مظفری روی صحنه رفت. این نمایش نخستین بار نیم قرن پیش توسط نصیریان کارگردانی شد و از آن پس هنرمندان متعددی از نسل‌های مختلف تاریخ تئاتر معاصر کشور این نمایشنامه را به روی صحنه برده‌اند.
حال و هوایی تخت‌حوضیِ و فضای فولکلور ایرانی از مهمترین بارزه‌های این اثر نمایشی است. در این نمایش بازیگرانی، چون مجید مظفری، علی فتحعلی، رسول نجفیان، داود فتحعلی‌بیگی، محمود بصیری، هادی عطایی، سامان تیرانداز، آیه قبادیان، هادی عطایی، کوروش رخشنده، محمدرضا میرحسینی، حاتم میرزایی، علی یارلو، مهراد ابریشم‌کار، نگار مقدسی، آرزو صراف، لیدا معتمد، زهره رستگارمقدم و جمعی دیگر از بازیگران، به ایفای نقش پرداختند.
در این اثر که از قصه‌های کهن است، پهلوان جوان به وسیله شخصیتی به نام وروره جادو طلسم شده و در خواب فرو می‌رود و دخترک عاشق داستان تصمیم می‌گیرد طلسم را نابود کرده و جوان را از خواب بیدار کند. دورهمی پیشکسوتان در «بنگاه تئاترال» با استقبال بیش از ۵ هزار تماشاگر همراه بوده است. در این نمایش هنرمندان پییشکسوت تئاتر دور هم جمع شده اند تا نمایشی شادی آور را به صحنه ببرند.
آثاری که توجه داوران جشنواره فجر را به خود جلب کرد«کابوس‌های شازده اجباری»، «دشمن خدا» و «هیدن» سه نمایشی بودند که سال ۱۴۰۲ اجرای عمومی داشتند و در جشنواره چهل و دوم تئاتر فجر نیز توجه داوران را به سمت خود جلب کردند.
نمایش «هیدن»
نمایش «هیدن»از نمایش‌های پرمخاطب و پر فروش تئاتر ایران در سال ۱۴۰۲ است که بیش از ۱۵۰ اجرا داشته است. این اثر نمایشی در سالن تئاتر هامون در دو نوبت ۱۸ و ۲۰ روی صحنه رفت. حمید رحیمی، ریحانه رضی، عطا عمرانی، آیت بی‌غم، آناهید ادبی، فرناز حسینمردی بازیگران نمایش «هیدن» هستند. در توضیح این اثر آمده است: «انسان‌های بینایی که حقیقت را کتمان می‌کنند، نابینا هستند»! نمایش هیدن موفق به دریافت دو تندیس جشنواره تئاتر فجر در بخش‌های کارگردانی و بازیگری زن شد.
نمایش «دشمن خدا»
نمایش «دشمن خدا» نوشته عماد رجبلو و کار مجید عراقی دربردارنده دو اپیزود است؛ ماجرای اپیزود اول در مدرسه‌ای دخترانه اتفاق می‌افتد و داستان اپیزود دوم هم در یک پادگان؛ از جمله ویژگی‌های این نمایش حضور درخشان بازیگران کودک آن است که دختربچه‌هایی ۸ ساله هستند. این نمایش به کارگردانی مجید عراقی از تهران در بخش‌های بازیگری مرد، بازیگری کودک و نوجوان و نمایشنامه‌نویسی صاحب سه لوح تقدیر شد. همچنین این اثر به عنوان نمایش برگزیده کمدیِ چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، به جشنواره خندستان اصفهان معرفی شد.
نمایش «کابوس‌های شازده اجباری»
کابوس‌های شازده اجباری به کارگردانی و نویسندگی افشین زمانی از ۲ تا ۳۱ شهریور در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا شد. پیمان محمدی، محمد سعادت، مبینا سلیمان‌فلاح، امیرحسین نعیمی، نجمه نصیری، مهسا ظهیری و ... بازیگران این نمایش را شامل می‌شدند. در خلاصه داستان نمایش آمده ست: شازده خسرو خسته و خمیده، به خانه بازمی‌گردد و با جنازه‌ی خود روبرو می‌شود. این نمایش در جشنواره تئاتر فجر هم درخشید و در بخش‌های بازیگری زن، بازیگری مرد و طراحی لباس مجموعا چهار لوح تقدیر دریافت کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاترمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: نمایش تئاتر هنرهای نمایشی کابوس های شازده اجباری هفت خان اسفندیار بنگاه تئاترال روی صحنه رفت تهیه کنندگی گناه مشترک تئاتر فجر دشمن خدا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۳۷۵۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نکوداشت اکبر زنجان‌پور همراه با شرم و حیای نوید محمدزاده
نکوداشت اکبر زنجان‌پور با سخنانی از محمود دولت‌آبادی، محمد رحمانیان، مسعود دلخواه، نوید محمدزاده و دکتر پرویز ممنون (استاد این هنرمند در دانشکده هنرهای زیبا) برگزار شد.
به گزارش ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجان‌پور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد می‌شود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجان‌پور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجان‌پور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجان‌پور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجان‌پور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجان‌پور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجان‌پور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجان‌پور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجان‌پور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجان‌پور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجان‌پور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجان‌پور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجان‌پور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجان‌پور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجان‌پور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجان‌پور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجان‌پور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجان‌پور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجان‌پور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجان‌پور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجان‌پور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجان‌پور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجان‌پور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجان‌پور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجان‌پور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجان‌پور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجان‌پور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجان‌پور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجان‌پور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجان‌پور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجان‌پور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است